Mbushen sot 30 vite nga rrëzimi i statujës së Enver Hoxhës në sheshin ‘Skënderbej’, ndodhur më 20 shkurt të 1991, ditë kur me qindra banorë dhe studentë, u derdhën rrugëve drejt statujës së Enver Hoxhës, të cilin e rrëzuan përtokë. Qe ky akt që shënoi edhe rënien përfundimtare të regjimit komunist, si dhe hapjen ndaj sistemit pluralist dhe demokracisë në vend.
Por, qysh prej asaj periudhe, edhe pse shoqëria e politika shqiptare janë përpjekur të ngrenë institucione të pavarura, një sistem demokratik qeverisjeje e një shoqëri europiane, sërish nuk mund të thuhet se Shqipëria i ka mbërritur objektivat e vëna më 1991-n. 2021-i, e gjen sërisht këtë vend me institucione të pakonsoliduara, larg Evropës dhe me një demokraci të brishtë.
Nuk dihet ende se kur akti fizik i rënies së statujës së Enver Hoxhës, do shoqërohet edhe me “zbatimin” real të vetin në jetën sociale, ekonomike e politike të vendit. Ajo që dihet është që shqiptarët janë të lodhur nga kjo situatë tranzicioni tashmë 30 vite e gjatë, e cila teksa mëton vazhdimisht decentralizimin dhe demokracinë në vend, dëshmon gjithnjë e më tepër centralizimin e pushteteve tek liderat e partive dhe aspak demokracinë.
