Shkova në Laç. Nga aty në Zheje. Takova një burrë. Me tre dhi.
Si je, i thashë
A je ku je mërzit?
Jo nuk jam mërzit, i thashë
Ça bën këtu, më pyeti.
Dua të të bëj një fotografi,
Mirë ma bëj.
Si quhesh, e pyeta.
Martin Rika.
Sa vjec je?
80 vjeç.
Ke ndonjë sëmundje?
Prostat, tha Martini.
Paske vuajtur, thashë
Me tuba, me qese.
Më vjen keq, i thashë.
Tani jam mirë, i hoqa veglat.
Po si ja bën, e pyeta.
Kam mbaru punë, shtatë fëmijë i kam bërë.
Po gruaja sa vjeç është?
11 vjet më e vogël..
I ke martuar fëmijët?
Gjashtë vajzave ju kam gjetur burrë.
E pranuan?
Çfarë të duash ti baba, më thanë.
Si është ky fshat?
Këtu është Albulena, ku ka luftuar Skënderbeu.
Ou, nuk e dija, thashë unë.
Janë vrarë 400 vetë, tha Martini.
Shqiptarë apo turq?
Nuk e di ça ishin, po aty ku u vranë del uji si kos.
Si mund të jetë uji kos, e pyeta.
Shtatë herë në ditë e ndryshon ai ujë ngjyrën!
Po përvec kosit, çfarë ngjyre tjetër merr?
I kuq si verë,i bardhë si kos, gurkali,j eshil dhe i verdhë.
Qenka vend i çuditshëm Zheja, thashë unë.
E ka bekue Perëndia, tha Martini.
A ka probleme këtu?
Nëse dikush krijon probleme, e heqin qafe.
Ça thua Martin?
Po pse, me të prekë dikush vajzën, patjetër e heq qafe.
Si e heq qafe?
1 milion lekë duhen dhe mbaron ajo punë.
Si quhet ajo dhija, e pyeta.
A nuk e shef që është e bardhë? Bardha quhet.
Përqafoje, thashë unë.
A Martin Rika të raftë pika, tha Martin Rika.
Pse të të bjerë pika, e pyeta.
Më bëre të përqafoj një dhi,tha Martini.
Ca të japin këto dhi, e pyeta.
Qumësht që e bëj djathë dhije.
Më pëlqen shumë djathi i dhisë, thashë unë.
Hajde nga shtëpia pimë verë me djathë, tha Martini.
Një herë tjetër, thashë unë
Një herë tjetër ndoshta kam vdekur, tha Martini.
Pse e ke në plan të vdesësh shpejt, e pyeta.
Varrin e kam gati, tha Martini.
Ça thua, i thashë.
Hajde ta tregoj, tha Martini.
Shkuam.
Ja varri i babait dhe i nënës.
Po ky?
Ky i vëllait, ky i djalit të vëllait, ky i nuses së vëllait tjetër.
Po ti ku do varrosesh?
Ja këtu, ngjitur me babain.
Bashkë me gruan?
Me mua në një varr do vijë.
Ikim Martin, i thashë.
Shkojmë pimë nje verë nga shtëpia, tha Martini.
Një herë tjetër, thashë unë.
Më erdhe në varr po jo në shtëpi, tha Martini.
Këtu ishte më bukur, thashë unë.
.
