I ati i Liridonës, gruas së vrarë para disa ditësh, ka deklaruar gojë plotë, se i vetmi motiv për të cilin i shoqi mund ta ketë vrarë atë, janë paratë e sigurimit të jetës, për hir se e ndjera kishte sigurim jetësor në Suedi e në rast fatkeqësie, merrte shuma të mëdha.
“Na patën lajmëruar kur ke ardh Naimi tek na”, u shpreh ai për mikrofonin e Neës 24 Hajdar Ademi “mbasi e morëm vesh na se çika është e vrame, kena shku, sikur e tha dhe djali, me gjet cikën se ku është, në milici, të nesërmen ka ardh Naimi tek ne. Dhe e kam vet shumë mirë. Naimi na kishte prerë në besë neve, kur e hetova unë ma s’pari ma. Dyshova se kur erdhi këtu ni pare fjalë nuk m’i tha. I thashë, Naim qysh ke puna qi mu vra çika, pshtove ti e pshtun edhe dy fëmijtë, qysh ke puna, kallxomë pak dicka. Ia nis me m’tregu ai mua, jena ken tu hec rrugës e m’ma dal tha, dhe më ka dalë niri me pistoletë në dorë, dhe më ka thanë gruaja ndale, se janë hajna. I thashë, dul ka ana jote a ka ana e cikës? Jo, tha nga ana jeme. E qysh dole ti përjashta? E unë e cela derën teme e kam kap dhe dy fëmijët. E u dha mylet ai juve, për me kap edhe dy fmij të tjerë, e me ik ti teposhtë anej e me u vra çika n’kerr, qysh ke puna? Edhe ika nja 500-600 metra, 1000 metra kam ec une vec me fëmijë. I thashë, a ndjeve gjë krisma a kurrgja. Tha po, e kam ndjerë dikur krismat. I thashë e sa herë? Nuk e di as vetë. Po ti cikën qysh e le n’kerr ti? Tha, jo, Liridona, do t’I jepte paret. Po a ia thatë juve paret atij që ia lypi? Po, I dhame, Liridona nuk ia dha cantën e. E cka batë masandaj. Jo nuk e di unë, mora fmijtë e shkova teposhtë. Shkova në shtëpi e s’mu përgjigj kurrkush. Që aty e kam hetue unë. Jo policia nuk na ka vet ne ala. Shqetesime, asnjëherë. Vallaj, qi to sene e di vetëm që çika ka kenë e sigurume atje ku o kon, në Suedi. E kjo ka sigurim të madh, që me e gjet gjë, merr pare të madhe, e unë vec aty dyshoj, për me e mbyt këtë, me ia marr q’at sigurim, kurrëgjë tjetër, se krejt katuni e dinë se cfarë vajze kam pas une.
Nuk e di pse kishin vendosur të ktheheshin në Prishtinë, Naimi vetë bleu shtëpi kha, e i tha cikës, hajde dhe ti kha. Dhe i thashtë, po ta kërkoi burri duhet me iu përgjigj, kthehu, qysh doni bëjeni, ju I dini punt e juve vetë. Dhe tri-katër ditë në shpi tyre s’e kanë. Më shumë rrike çika te na, qi tu. Mbrëmë tha babë, po shkoj. Ka po shkon? Tek shtëpia. Rri mor bab, s’të përze kërkush, n’shpi tande je, jo bab, po shkoj tha. Kur ka shku ka marrë burrin e vet, ku je? Jam në Gjakovë, me iu ba befasi fmijve që kam ardh me ju marr. Sonte bab, e di ku jena me shku tha? Jena me shku në Gracanisë me hëngër bukë. Hajde ju bëftë mirë e të fala Naimit. Kur u bë tetë e pesëmbëdhjetë minuta, vec kur u ndi qi u vra çika.
Kena kërku me e zhvarros, kur e ka bë ai atë punë me atë cikë, kena kërku me zhvarrosë, ajo nuk ka cka me lypë atje. Ajo munet me ardh ke baba i vet ktun, pranë famijes, n’tokë të vetën, në sende t’vetën. Unë kaq vjet i kam ba, ala s’e kam ndi që e ka bërë dikush këtë punë. E pastë në qafë në këtë dynja e në atë dynja.
Ky ka pas jetë lluksi shumë të madhe, edhe vetëm për q’ata, ta vras une kte, e t’ia marr pensionin e c’ka i takon. S’mundet me pas gjë tjetër. Edhe e kena prit të tana herët më mirë e më mirë. Pa e dit që e kishte bërë këtë punë, me vra grun e vet, me lënë dy fëmijtë në mes të rrugës.”
Sot në orën 9, në Gjykatën Themelore të Prishtinës, Naim Murcelli dhe bashkëpunëtorët e tij, priten të dalin për masë sigurie, aty ku do të njihen me akt-akuzën dhe me provat që ka prokuroria e Kosovës.
